Section 137 of RA, 1989 : ਧਾਰਾ 137: ਧੋਖੇ ਨਾਲ ਯਾਤਰਾ ਕਰਨਾ ਜਾਂ ਬਿਨਾ ਸਹੀ ਪਾਸ ਜਾਂ ਟਿਕਟ ਦੇ ਯਾਤਰਾ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨਾ

Summary

ਯਾਤਰੀਆਂ ਨੂੰ ਰੇਲਵੇ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਨਾਲ ਧੋਖਾ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ 'ਤੇ ਛੇ ਮਹੀਨੇ ਤੱਕ ਦੀ ਕੈਦ ਜਾਂ ਇੱਕ ਹਜ਼ਾਰ ਰੁਪਏ ਤੱਕ ਜੁਰਮਾਨਾ ਜਾਂ ਦੋਨੋ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਮਿਲ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਕਾਰਨ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਪੰਜ ਸੌ ਰੁਪਏ ਦਾ ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਜੁਰਮਾਨਾ ਲਗਾਉਣਾ ਪਾਵੇਗਾ। ਯਾਤਰਾ ਲਈ ਬਿਨਾਂ ਵੈਧ ਟਿਕਟ ਤੋਂ ਵਾਧੂ ਰਕਮ ਦਾ ਭੁਗਤਾਨ ਵੀ ਕਰਨਾ ਪਵੇਗਾ। ਜੇਕਰ ਜੁਰਮਾਨਾ ਨਹੀਂ ਭਰਿਆ ਜਾਂਦਾ, ਤਾਂ ਦੋਸ਼ੀ ਨੂੰ ਛੇ ਮਹੀਨੇ ਤੱਕ ਕੈਦ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ।

Explanation using Example

ਕਲਪਨਾ ਕਰੋ ਕਿ ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ, ਜਿਸਨੂੰ ਅਸੀਂ ਰਾਜ ਕਹਿੰਦੇ ਹਾਂ, ਬਿਨਾਂ ਟਿਕਟ ਖਰੀਦੇ ਟ੍ਰੇਨ ਨਾਲ ਯਾਤਰਾ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਇੱਕ ਟ੍ਰੇਨ ਗੱਡੀ ਵਿੱਚ ਚੁੱਪਕੇ ਨਾਲ ਦਾਖਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇੱਕ ਸੀਟ ਲੈ ਲੈਂਦਾ ਹੈ, ਉਮੀਦ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਟਿਕਟ ਨਿਰੀਖਕ ਦੁਆਰਾ ਨਹੀਂ ਫੜਿਆ ਜਾਵੇਗਾ। ਇਹ ਕਾਰਵਾਈ ਧਾਰਾ 137(1)(a) ਦੇ ਅਧੀਨ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਰਾਜ ਧਾਰਾ 55 ਦਾ ਉਲੰਘਣ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਯਾਤਰਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਜੋ ਯਾਤਰੀਆਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵੈਧ ਟਿਕਟ ਰੱਖਣ ਅਤੇ ਮੰਗੇ ਜਾਣ 'ਤੇ ਦਿਖਾਉਣ ਲਈ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ।

ਯਾਤਰਾ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਇੱਕ ਟਿਕਟ ਨਿਰੀਖਕ ਰਾਜ ਦੇ ਕੋਲ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਤੋਂ ਉਸ ਦੀ ਟਿਕਟ ਦੇਖਣ ਲਈ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਰਾਜ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਕੋਲ ਕੋਈ ਟਿਕਟ ਨਹੀਂ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਕਿਰਾਇਆ ਤੋਂ ਬਚਣ ਦੀ ਇਰਾਦੇ ਨਾਲ ਟ੍ਰੇਨ ਵਿੱਚ ਚੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਨਿਰੀਖਕ ਉਸ ਨੂੰ ਸੂਚਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਇੱਕ ਅਪਰਾਧ ਹੈ ਅਤੇ ਰਾਜ ਨੂੰ ਕਾਨੂੰਨੀ ਨਤੀਜੇ ਭੁਗਤਣੇ ਪੈ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਧਾਰਾ 137(1) ਦੇ ਤਹਿਤ, ਰਾਜ ਨੂੰ ਛੇ ਮਹੀਨੇ ਤੱਕ ਦੀ ਕੈਦ, ਜਾਂ ਇੱਕ ਹਜ਼ਾਰ ਰੁਪਏ ਤੱਕ ਜੁਰਮਾਨਾ, ਜਾਂ ਦੋਨੋ ਨਾਲ ਸਜ਼ਾ ਮਿਲ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਇਲਾਵਾ, ਅਦਾਲਤ ਨੂੰ ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਪੰਜ ਸੌ ਰੁਪਏ ਦਾ ਜੁਰਮਾਨਾ ਲਗਾਉਣਾ ਪ੍ਰਾਈਕਲਰ ਹੈ ਜਦੋਂ ਤਕ ਕੋਈ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਕਾਰਨ ਨਹੀਂ ਹਨ।

ਕਾਨੂੰਨੀ ਸਜ਼ਾਵਾਂ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਰਾਜ ਨੂੰ ਧਾਰਾ 137(2) ਅਤੇ (3) ਵਿੱਚ ਦਰਸਾਈ ਗਈ ਵਾਧੂ ਰਕਮ ਦਾ ਭੁਗਤਾਨ ਕਰਨ ਦੀ ਵੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਉਸ ਸਟੇਸ਼ਨ ਤੋਂ ਸਧਾਰਨ ਇੱਕਲ ਫੇਅਰ ਦਾ ਭੁਗਤਾਨ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜਿੱਥੋਂ ਟ੍ਰੇਨ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਸੀ ਜਾਂ ਜਿੱਥੇ ਟਿਕਟਾਂ ਦੀ ਆਖਰੀ ਵਾਰ ਜਾਂਚ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ, ਨਾਲ ਹੀ ਵਾਧੂ ਰਕਮ ਜੋ ਕਿ ਸਧਾਰਨ ਇੱਕਲ ਫੇਅਰ ਜਾਂ ਦੋ ਸੌ ਪੰਜਾਹ ਰੁਪਏ ਵਿੱਚੋਂ ਵਧ ਹੈ।

ਜੇਕਰ ਰਾਜ ਅਦਾਲਤ ਦੁਆਰਾ ਲਗਾਏ ਗਏ ਜੁਰਮਾਨੇ ਦਾ ਭੁਗਤਾਨ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਸਮਰਥ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਧਾਰਾ 137(4) ਅਦਾਲਤ ਨੂੰ ਵਿਕਲਪਕ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਛੇ ਮਹੀਨੇ ਤੱਕ ਦੀ ਕੈਦ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦੇਣ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।